S p o t k a n i e

co za dziwne spotkanie aż niewiarygodne
stanąłem twarzą w twarz z losem
ubrany w purpurowy płaszcz uczucia
skronie przyprószone siwizną czasu
radosnym głosem wyszeptał w moją stronę
poczułem jak gdybym stał przed lustrem
patrząc w głąb duszy

dziwne uczucie i dreszcze na ciele
tymczasem on spokojnie jak przyjaciel
wyciągnął ręce w moją stronę
choć nic nie mówił słyszałem jego głos
czułem dotyk jego dłoni choć jej nie widziałem

przecież to nie sen bo mam otwarte oczy
ciepło przenika moje wnętrze
jak uczucie obdarowane od ukochanej
jestem spokojny choć wokoło pustka
nikogo nie ma tylko on i ja
jak podróżni na uczęszczanym trakcie
dostrzegam błysk w jego oku
a w głębi
znajomy obraz i głos jakże bliski
wiem - nic więcej nie mówię
tylko patrzę z radością
szeptem dziękując za spotkanie






09.04 - 10.04.2003.

autor

kazap

Dodano: 2012-07-04 09:14:04

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie