***

Stawiam
ciemne słowa,
pisane kroplami krwi,
na ostatnim białym skrawku twojej
świadomości,
na niezmiennej pewności
w moją mizerną dobroć.
Wypisuję wszystkie zażalenia,
począwszy od poczęcia
aż po dzień dzisiejszy.

Stawiam
niepewne kroki
w tunelu bez wyjścia,
z którego, wbrew pozorom
można łatwo wypaść.

Stawiam
cię przed faktem
niedokonanym, lecz już niezmiennym...
przed niezliczoną ilością problemów,
wejść bez wyjścia...

A sobie
stawiam warunki nie do wykonania.
Plany, zbyt skompliowane,
by doczekały się realizacji.

Stawiam
liche pionki
na wyblakłej
szachownicy życia.
Zmęczona układaniem, coraz to nowej strategii,
w zależności od przeciwnika,
od wagi turnieju,
walczę z własną nie - możliwością

Mam cel,
przetrwać - wygrać - przeżyć
Wiem, dokąd zmierzam,
powiedz mi tylko jak mam tam trafić...

autor

szahidka

Dodano: 2004-10-29 14:40:02

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie