K o m n a t a P r a w d y

Długi korytarz
oświetlony spływającą z kinkietów
iluzją złocistych blasków
rozrzuca cienie na suficie
ozdobiony głowami znamienitych
odlane z białego alabastru
patrzą w dół jak zahipnotyzowani
gdzie majestatycznie i dostojnie
po wybiciu północy
stojącego pod obrazem
w hebanowym drzewie zegara
zjawia się z ciemności
biała postać kobiety,
po czym znika w jednych
z wielu dębowych drzwi.

Żadna z tych głów na suficie
jak dotychczas
nie odważyła się zajrzeć
kierowana zapewne strachem
do tamtej komnaty.
Skąd i dlaczego
tutaj jestem - nie wiem
nie potrafiłem się oprzeć
palącej ciekawości
zajrzałem…
na stoliku w głębi pokoju
obok białego fortepianu
leżała księga.



Na chwiejnych nogach
w butach strachu
podszedłem bliżej.

na pożółkłej kartce
ujrzałem napis :
„ Istnieję…
a poniżej gotyckimi literami
Verte
przewróciłem kartkę
biel spłynęła z oczu
rozległ się huk
spadających głów z sufitu.

na następnej stronie
stylizowane litery
pochylam głowę – czytam
… w tobie – Ja
Sumienie „
nastała cisza
pogasły światła.

długi korytarz zniknał w ciemności...

autor

kazap

Napisany: 2006-10-15 Dodano: 2007-04-25 00:02:00

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie