* * *

Stoję nad wielkim urwiskiem,
Fale rozbijają się o jego brzeg,
Mam ochotę się rzucić,
Pomknąć ku zbawieniu
Ku nadziei na lepsze jutro,
W nowym życiu.

A to wszystko przez miłość,
To uczucie wyższe,
Jest teraz dla mnie jak ASMADEUSZ,
Który pogrąża mnie w dołku rozpaczy,
Mam dość wszystkiego!

Chcę wreszcie być w pełni szczęścia,
Chcę by zapłonęła dla mnie gwiazda,
Gwiazda nadziei lepszego jutra.

Pożądam pragnę kocham nienawidzę,
Wszystkie te uczucia wirują we mnie,
Jak na wielkiej karuzeli życia,
Meczą mnie unoszą w przestworza,
I pogrążają w życiu rozpaczy.

Chcę wreszcie z tym skończyć,
ON jest jak nałóg,
Tylko dla mnie najgorszy,
Nie mogę się go pozbyć,
Wciąż krąży w myśli mojej,
Zamiarach planach marzeniach.

Chcę zmienić zamek w moim sercu,
By on się już nie mógł tam wedrzeć,
Wyjść i nie wrócić,
Chcę żyć normalnie jak promień światła.

Nadzieja-ZBAWCZA,
Chcę być szczęśliwa,
Ale przy jego boku.

Z myślą o NIM :(

autor

Axa

Napisany: 2005-04-15 Dodano: 2005-04-16 00:22:39

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie