* * *
dla tego, który to powiedział.
i jestem
taka malutka
i zwijam się z bólu przyszłego
macierzyństwa
nie rozmyślam
o końcu lata
wielu uśmiechach
modlitwie
tylko patrzę, jak lata odległe
szczerzą się na mnie
starością chorobą
pomarszczeniem
tylko że
tacy starzy i pomarszczeni
będziemy chodzić za rękę
wierzę
autor
ewangelia
Dodano: 2007-09-03 00:01:49
Ten wiersz przeczytano 350 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Czy dobrze zrozumiałem, że na starość też chcesz by
miłość kwitła? Piękne to by było!