***

Gdyby tak życie smakować do reszty
rozpuścić się w słodkim niebycie
unieść się gdzieś z chmurami
i nie powracać na dół.

Nie płakać- bo na cóż nasze krople żalu?
Śmiać się głośno- jak roziskrzone płomyki ognia
łapać oddechy pachnącej trawy
przydymione polne dmuchawce.

Nie lękać się przyszłości
zapomnieć dręczącej smugi wspomnień
lecieć niewiadomo gdzie, swobodnie
ku niebieskiej biesiadzie.

autor

Stysia87

Dodano: 2008-04-02 14:54:57

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie