Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wiersz na niepogodę ducha

Promienie gorącego letniego słońca
Całują pożądliwie me wnętrze
Pacyfikują cień po cieniu bez końca
Wpuszczają doń świeże powietrze

Czerń myśli zaczyna się złocić
Promienie spopielają niepokój
Szarości mej duszy próbują coś spsocić
Lecz słońce wprowadza absolutny spokój

Pogoda rozgania duszy czarne chmury
Wnętrze ogrania jaśniejące światło
Mój świat staje nogami do góry
I nagle wszystko przychodzi tak łatwo ;)

autor

Tiilii

Dodano: 2010-11-19 00:12:59
Ten wiersz przeczytano 1620 razy
Oddanych głosów: 10
Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (4)

Tiilii Tiilii

Wiesz Januszu chyba nie warto z Tobą polemizować, bo
zapewne jeszcze nie odkryłeś, że wiersz to forma
wolna, w której gramatyka nie musi być idealnie
zachowana.
A co do worda to napisałam, że skoro nie podkreślił to
CHYBA jest dobrze, a nie na pewno.

Zosiak Zosiak

(...)Mój świat staje nogami do góry
I nagle wszystko przychodzi tak łatwo ;) ...Ladny
wiersz :)

eddie0 eddie0

Najważniejsze to uskrzydlenie... Pozdrawiam :)

poniwiec poniwiec

Przeciwieństwo jesiennej szarugi, która właśnie się
zaczyna. A w szarudze potrzebna jest pogoda ducha,
która wbrew tytułowi pojawia się w drugiej części
wiersza. W sumie miło się czyta.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »