Wiersz ohydny

:)) Podoba mi się.

OJ tam!
Mam podobnie, jakoś się dopasujemy.
Fajny wiersz!
:)
Pozdrawiam!

..ale z humorem wiersz napisałaś.
Pozdrawiam serdecznie :)

z dużym poczuciem humoru i dystansu do siebie.

Co za samokrytyka i tak Ci nie wierzę...a wiersz
fajny, leciutki jak jesienny listek. Miłego dnia
Marce;)

Lekko i z poczuciem humoru napisałaś tekst tego
wiersza, ale tak naprawdę wielu z nas takie okresy
przeżywa i nie zawsze wynika to wyłącznie z cech
naszego charakteru, bo czasem to jest skutek różnych
dolegliwości występujących na drodze życia. Wybacz, że
do żartobliwego wiersza piszę poważny komentarz, ale
coś w tym jest że jedni potrafią szybko zapominać o
przykrych sprawach, natomiast inni pamiętają je nieraz
przez całe życie.
Serdecznie Cię pozdrawiam Marcepani.

dokładnie tak mam, więc choć chciałoby się tu jakieś
rady... przyjdzie moment, impuls, i wszystko się
zmieni... bardzo trafny przekaz wiersza, pozdrawiam:)

Uśmiechnij się radośnie, od razu będzie pogodnie.
Miłego weekendu:)

Fajny wiersz, lekko napisany,
na jesieni większość z nas ma "ohydny charakter",
jeśli wokół szaruga i chlapa...
Poza tym jesień życia też często na nastraja ku temu,
że więcej dostrzegamy czarnych barw, a nie białych.
Bywa i tak, że lubimy np, pisać o czerni, a w życiu
kolorem raczymy się często...
Dobrego dnia życzę, z uśmiechem:)

Mariolo, kobieta zmienną jest,
wiosna niedługo, masz jej gest.

Miłej soboty, spacer i uśmiech się pojawi..., kobieta
wspaniałą jest.

Uśmiechać się w pogodę i niepogodę, chociaż czasem,
bywa to trudne:)
Dobry przekaz wiersza,
Pozdrawiam.:)

-))))
Ło matko!
Mając nadzieję, że nie przyczynię Ci nowego problemu,
powiem krótko - a ja i tak lubię Ciebie i Twoje
wiersze, słodka Marce!
Miłego:-)

Witaj Mariolko:)

Toż to przecież niemożliwe
byś charakter taki miała,
chyba,że Twoja peelka
tak napisać nakazała:)

Pozdrawiam serdecznie:)