Wiersz ostatni

wg Wł. Broniewskiego

Ja coś tworzyłem, ale nie tak,
jak tworzyć trzeba,
„i szliśmy razem, ale nie w takt”-
poeto..., przebacz..

„Ja jeszcze długo...Rok albo dwa”.
Was nie zapomnę.
Dzisiaj coś boli, jak drzazga z drwa...,
„dzwonię podzwonne”.

Wiem, moi mili, po co wam dzwon,
„brzmiący z oddali?”
Radość niewielka, błahy jej zgon,
pójdźcie dalej.

Cóż z mego życia?- minął mój dzień
(poezji..., prozy...)
Pod moją lipą wciąż tylko cień,
miast miodów- zgorzel...

„Cóż mam od życia?”- mój czytelniku
chłonny strof wielkich-
zostanie smutek, czy jakiś wiersz,
choćby maleńki...?

autor

rubin

Dodano: 2008-02-04 20:32:51

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie