Wiersz o poranku

wiosna 2009

Naprawdę to nie wiem czego mi trzeba,
Choć może trzeba naprawdę nie wiedzieć,
Wiedziałem, że prawdy niewiedza mi nie da,
Wiec trzeba nie! bez prawdy tak siedzieć.

Zaprawdę powiadam, że nie wiem gdzie prawda,
I prawdę mówiąc już nie wiem od dawna,
Bo dawne prawdy nieprawda wyjadła,
I teraz na prawdę klamka zapadła.

Więc łapię za klamkę prawdy - nie kłamię,
I kłamstwa w nią ciskam, by ożywiona,
Dobrze zbudzona, rzuciła wyzwanie,
Jako prawdziwie dobrych ikona.

Choć w dobrych jest prawda, a dobro w prawdziwych,
Nie dobrze prawdą karmić jest żywych,
Gdyż równowaga jest żywym konieczna,
A prawda jak dobra, tak niebezpieczna.

Nie zawsze w życiu dobrym jest dobrze,
Więc dobrze jest czasem bywać niedobrym,
Dobrze, gdy na zło spogląda się madrze,
Więc dobrze głupio, gdy źle się jest mądrym.

Zawiła prostota jasno wynika,
Z równowag skrajności balansujących,
Choć skrajnie proste się może powikłać,
Dla wszystkich takich jak ja, niewiedzących.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2019-02-28 Dodano: 2019-02-28 20:56:03

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie