Wiersz samotnego

Boże! Moje imię w Jej ustach tak boli!
Gdy je wymawia ze słowem "kocham"
Umieram wtedy mimo mej woli
Śmieje się samotność-moja macocha

Szczęście? Dla szczęśliwych!
Miłość? Dla kochanych!
Widok tej pary-ból dotkliwy
Za uczucie-tak ukarany!

Ratujcie Anioły! Niech Ona będzie ze mną!
Niech spojrzy w moją stronę
Gdy będzie sznasa-cały świat pode mną
Za sobą zostawię miasta spalone...

Okrutna! Miłości moja! Jedyna!
Wspomnij te chwile, tą noc jesienną
Proszę...jaki powód, jaka przyczyna,
Że z nim jesteś teraz,a nie ze mną?

autor

BurzDurbagu

Dodano: 2006-01-13 13:21:43

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie