Wiersz trzysta trzydziesty...
Czy ludzkie oczy
są zmęczone łzami
bo tylko płaczą
a może to usta
nie mają się
z czego śmiać
czy w złudzeniach
dopatruję się rzeczywistości
a może to rzeczywistość
jest jednym wielkim złudzeniem
czy trzeba zadawać
komuś słowne ciosy
a może lepiej
milczeniem tolerować wady
a ona wciąż
nie ma głosu
a jednak mówi
nie widać jej
a pełno jej wszędzie
bo tylko człowiek
może nią dotknąć
drugiego człowieka
przyjemny to dotyk
gdy miłość dotyka człowieka
autor
neplit123
Dodano: 2018-07-01 15:01:42
Ten wiersz przeczytano 381 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Też takie oczy niedawno miałem, pozdrawiam :)
Dobra życiowa refleksja skłaniająca czytelnika do
przemyśleń nad wartościami.
Pozdrawiam.
Marek
Ładna refleksja;)pozdrawiam cieplutko;)
refleksyjnie, życiowo...podoba się ten przekaz
wierszem:) pozdrawiam serdecznie
to prawda przyjemny to dotyk pełen ciepła :-)
pozdrawiam
ładnie o miłości
Jasny z wiersza płynie przekaz,
miłość wszystkim dla człowieka!
Pozdrawiam!
Przyjemny dotyk miłości, tak bym to nazwał :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Tak. Dobra refleksja.
Pozdrawiam:)
Miłość sens życiu nadaje,
dzięki niej ono rajem się staje.
Fajny wiersz. Pozdrawiam.Miłego dnia :)
"może rzeczywistość
jest jednym wielkim złudzeniem..." -
to najbardziej filozoficzne z wersów.
Miłość nie przemawia,
ludźmi się obławia.
Pozdrawiam Neplit, trzymaj kurs.