Wierszyk o czasie

Dziewczyna z mojej klasy:
Babsko z gromadką dzieci.
Ma chyba żal do czasu,
Że ją zniszczył, oszpecił.

A kiedyś była wspaniała:
Brązowe włosy i oczy
I jędrne, cudowne ciało,
Za które w ogień byś skoczył.

W jej oczach także widziałem
Zawód, który czas sprawił.
(Parszywiec – i z moim ciałem
Obszedł się też niełaskawie.)

Myśmy się chyba kochali,
Na pewno bardzo się chcieli,
W końcu pocałowali,
A więcej nic śmy nie śmieli.

Dziś bardziej jesteśmy śmiali,
Gdy chodzi o sprawy ciała,
Lecz dziś nas nic nie rozpali,
Bo dawna chęć uleciała.

Gadaliśmy niedługo
W rozgrzanym i tłocznym mieście
I rozstaliśmy się z ulgą
Na lat kolejnych dwadzieścia...

autor

jastrz

Napisany: 2018-07-28 Dodano: 2018-07-28 00:41:53

Ten wiersz przeczytano 1193 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie