Wierszyk dla dziadka

Dziękuję Piękna że do mnie zajrzałaś. Przedstawiłaś w
swoim wpisie standardową wersję narracji z której
wynika jacy to zapracowani są współcześni uczniowie.
Trochę mnie to co nieco śmieszy, ale i rozumiem Twoje
zdanie. Dlaczego śmieszy. Pamiętam dobrze moją młodość
i wiem dokładnie ile się trzeba było uczyć. Nie było
żadnych komputerów do pomocy i jakoś dawało radę.
Wchodząc do szkoły witały każdego dwie
plansze.Obowiązki i prawa ucznia. Na jednej było
punktów kilkanaście a na drugim jeden, Czyli być
dobrze nauczanym,a dziś na pierwszej jest jeden punkt
a na drugim cała plejada praw. Może jestem starej daty
ale nauczanie na zasadzie by pokazać gdzie trzeba
szukać by się dowidzieć to produkcja ignorantów. A
prace domowe tu utrwalanie wiedzy, i bez tego raczej
nic nie będzie Nawet nauczyć wiersza czy tabliczki
mnożenia to bez treningów w domu nic nie będzie.
Oczywiście chciało by się jak to mówią płacę i wymagam
ale tak się nie da bo chyba że mamy w planach
produkcję zawodników zdatnych do obsługi młotka.
Ciśnie mi się na myśl porównanie z poziomem nauczania
serwowanym podczas okupacji. Suma summarum by utrzymać
poziom wykształcenia rodzice będą musieli wyskoczyć z
km asy na korepetycje. Będzie takie edukacyjne
podziemie. Wracając do podstawy programowej ta z
dawnych czasów nie była mniejsza niż obecnie a ten kto
miał tytuł naukowy to był inżynierem lub magistrem
pełną gębą a nie tak jak obecnie tylko pro
forma.Dziękuję i pozdrawiam:)))

Temat ma szereg zagadnień.
Jestem mamą uczennicy szkoły średniej i z tego co
obserwuję szkoła w tej chwili nie spełnia swojej
podstawowej funkcji czyli krótko mówiąc skutecznej
nauki. I to wynika z przeładowania podstaw
programowych, nawet najlepszy nauczyciel nie jest w
stanie przekazać wiedzy na 1 czy 2 lekcjach w
tygodniu. I stąd ciężąr przeniesiony jest na pracę w
domu. A w domu wiadomo rodzice nie mają czasu albo
odpowiedniej wiedzy. Nauczanie to zadanie szkoły.
Dlatego potrzebna jest reforma szkolnictwa, która
zadba o edukację dzieci i młodzieży na odpowiednim
światowym poziomie i pomoże polskim dzieciom w dobry
start w dorosłość.

Prawda. Można o tym pisać (mówić) godzinami bo temat
jest wyjątkowo zajmujący i szeroki choć trudny do
jednoznacznej interpretacji gdyż osoby dotknięte tą
dolegliwością będą miały wręcz przeciwnie zdanie:)

G.P.
to są (nawiązuję do twojego komentarza) symptomy
kapitulacji duchowej ; oczywiście na ciele one ujawnią
się później

To chore jednak trudne do wyleczenia

Najgorsze że z każdej strony epatują nas hasła w stylu
my demokraci i łapać naziola. A świat chce być na siłę
poprawny i łyka to jak ciepłe bułeczki choć
jednocześnie przy tym okrutnie cierpi.

ps. jeszcze ostatni stopień: kapitulacja

kiedyś znalazłem artykuł w "Polityce"o stopniach
'krachu' przedsiębiorstwa zapamiętałem te kolejne
stopnie: arogancja; chciwość; zaprzeczenie; panika.
charakterystykę zawarłem w:
https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/kap-tu-racja-470345


reszta jest milczeniem.

A ta ręka nie jest moją. Niektórych dość szybko da się
wypłoszyć. Jednak pomimo wszystko refleksja się rodzi.
To dobrze:)

Wiersz jest humorystyczny więc odpowiedziałem żartem.
To był żart.

Ostatni komentarz udowadnia że to co napisałem to nie
tylko góra wizja twórcy, a cel pewnej grupy
społecznej. Gratuluję tym co do realizacji tej wizji
przykładają swoją rękę. Pozdrawiam z uśmiechem:)

Oby się spełniło. Szczęśliwej Polski już czas.

nie chciałabym, by moje wnuki miały aż tak
tolerancyjnego dziadka.

Satyryczny portret relacji między dziadkiem a wnukiem.
Odzwierciedla pewne stereotypy obecne w
społeczeństwie. Styl jest ironiczny i z humorem
komentuje różne aspekty życia, polityki i
współczesnych norm. Wiersz zawiera kpiące odniesienia
do relacji między pokoleniami, a także postaw
politycznych. Dobra ironia i satyra, ukazująca wybrane
zagadnienia zjawisk społecznych.
(+)