Wierszyk o prawdziwych cudach

Tak to w tym życiu bywa niestety
panie chcą panów, pan każdy kobiety.
No może nie każdy, lecz chodzi o to,
że kochać wzajemnie jest więcej niż złoto.

No, może czasami wzajemnie to mało.
Gdyby na drodze nic jeszcze nie stało,
a gdyby stało, to chociaż takie,
które przeskoczyć, ominąć da się.

Każdy chce kochać ze wzajemnością.
Tak być kochanym, to w skrzydła rosnąć.
Tylko z chęciami bywa różnie.
Ona go kocha, on pragnie innej.

On do niej wzdycha, jej wiersze pisze.
Ona innemu stuka w klawisze.
Ona za jednym tęskni i szlocha,
a całkiem inny ją cicho kocha.

Kiedy już znajdą się tacy do społu
jak igła z nitką, lub kluska z rosołem
to często się znowu okazuje,
że nie po drodze im wspólne życie.

Różne ci ludzie przeszkody mają
i zamiast z bliska, z daleka kochają.
Wiem jednak o tym, oczy widziały;
istnieją cudnie dobrane pary.

Jak takich widzę to serce rośnie.
Nie wszystko w tym świecie jest smutne, żałosne.
Zdarzają się cuda, oczy widziały.
Zdarzają się pięknie złączone pary.

Jeżeli ten cud chwyciłeś i trzymasz
nie pozwól by zniszczył go czas i rutyna.
Wierz mi, on nie każdemu się zdarza,
drwa noś, iskry wskrzeszaj i ogień odtwarzaj.

Nie zmarnuj, nie zakop, nie zaduś w sejfie,
bo żywy ten cud w końcu z głodu zdechnie.

autor

zielonaDana

Napisany: 2020-02-03 Dodano: 2020-02-03 18:28:33

Ten wiersz przeczytano 1093 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie