Wieś wiosennie

Wiosennym sprzątaniem dymi po ogrodach,
płonie to co zima schowała po kątach,
spójrz, tam przed kościołem pan i panna młoda,
wysiadają z bryczki zmierzając przed ołtarz.

Ciągnik opóźniony, z siewnikiem, czy pługiem
przemknie, a tuż za nim tuman kurzu goni,
staruszek przed chatą siwą brodę skubie,
wspomina jak dawniej orał parą koni.

Smakosze goryczki znów przed bar wylegli,
za szkołą gra w piłkę dzieciaków gromada,
wieś z pozoru senna w ten czas poobiedni,
na później sobotnie atrakcje odkłada.

Wieczorem ją śmiechem chłopcy i dziewczęta
wypełnią i babskie plotki po opłotkach,
taką też tę Polską wioskę zapamiętam,
bo dziś już niełatwo podobną napotkać.

autor

karat

Napisany: 2016-04-06 Dodano: 2016-05-01 13:30:47

Ten wiersz przeczytano 2479 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie