Z WIESZCZEM ADAMEM O KOBIETACH...

Kobieto! Puchu marny!
Ty wietrzna istoto!

Jak promyk jutrzenki
Zbudziłeś me życie,
Bym mógł Cię wielbić
Widząc twe wdzięki
I tonąc
W coraz to nowym zachwycie.

Kobieto! Puchu marny!
Ty wietrzna istoto!

Jak chytry lis nocą
Wykradłaś me serce,
Bym tchu już nie złapał,
Bym łzami zapłakał
I wiersze
Bezsenne wciąż składał naprędce.

Kobieto! Puchu marny!
Ty wietrzna istoto!

Uśmiechy zalotne
Com tak je gromadził,
By serce rozgrzały
Twa drwiną się stały
I wiem,
Żem słono za nie
Przepłacił.

Kobieto! Puchu marny!
Ty wietrzna istoto!

Ile Cię trzeba cenić,
ten tylko się dowie,
kto Cię stracił.

autor

Spartak

Dodano: 2006-06-02 21:09:46

Ten wiersz przeczytano 800 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie