O Wietrze...

dla O.

Jest woda
W niej, Ona
Niby Wiatr
A falą otulona
I nie tonie
lecz płynie
Tylko Ona wie
co się w Niej dzieje
Niby jest dobrze
Ale nie do końca
Jest piękna
Lecz stoi plecami do słońca
Wyobraźnią ogarnąć to ciężko
Jak wiele wymaga od tych, którzy w Nią wierzą
Wielka siła i wiara
To Jej pomaga
Lecz jednego jestem pewien
Choć jak wiatr jest cała
Chciałby być przez jakiegoś pana złapana
By móc się wtopić w jego serce
I już nie pragnąć niczego więcej
By kochać szczerze…
I tak będzie…
Ja w to wierze…

autor

Marcinska

Napisany: 2007-09-10 Dodano: 2007-09-12 19:19:37

Ten wiersz przeczytano 1421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie