Wieża Babel

Poematy drżą głosem wieży Babel
Ludzie wciąż błąkają się po drogach smutku próbując dotrzeć do zakrętu świata
Świat kręci się wokół zmniejszając swój ląd
Pomieszane mowy coraz częściej skłaniają się ku otchłani
Przerażone dzieci boją się mówić dobranoc
Starcy wyczekują białego światła

Wieża Babel

Wieża Babel

Wieża Babel

Nasłuchuje krzyków ludzi , podburzając bardziej świat
Sarkastyczne uśmiechy demonów stwarzają lustrzany obraz życia
Nie ludzka ziemia , tak upragniona przez wszystkich
W błękitach nieba zauważamy przeszłość tajemnicy
Losy wciąż zakręcają wokół siebie łącząc przyszłość ludzi.
Zmniejszająca się Ziemia prowadzi do przyjaźni
Przyjaźni która zaprowadzi ludzkość tam ..
Tam gdzieś najdalej ….
daleko..daleko…
Od
Wieży Babel

autor

Xeno1

Dodano: 2008-11-16 15:07:08

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie