Więzy Wolności

ten wiersz dedykuje wszystkim. którzy przekazują i narzucają swoje racje za wszelką cenę, zapomiając o tym żeby zrozumieć drugiego człowieka i czerpać razem z nim radośc życia...

Nie starcza nam czasu na własne pragnienia
Potrzeby rzucamy w najbliższy kąt
Swoboda życia ma nas tak zmieniać
A my wciąż nie jesteśmy stąd...

Z krainy wolności, gdzie wychowani
Ruszamy by szukać własnej drogi
Lecz zamiast się cieszyć wolimy ranić
A potem mówimy że los taki srogi

Na każdą bitwę broń mamy w ręku
Starczy ruch, dwa i wkracza dramat
A tuż za rogiem pełne wdzięku
Miłość i radość jak jedna brama

Tak trzeba niewiele, by za róg zajrzeć
Zrzucić płaszcz gniewu, rozgoryczenia
I wejść do bramy, gdzie każdy znajdzie
Sens swego życia w słońca promieniach.

Wszystkie prawa zastrzeżone.Wiersze nie mogą być wykorzystywane i powielane bez zgody autora. (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83 z późn. zm.)

autor

Pedro Guterez

Napisany: 2006-11-30 Dodano: 2007-01-28 07:20:38

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie