Wigilia

Za oknami szaro , nie ma jeszcze gwiazdki,
Zosia niecierpliwie patrzy na obrazki,
na których widać Boże Narodzenie,
cieszy się radosna , spełni się życzenie,

Z tatą przyjechała , mama też z nią była,
i wnuczka Róża z nimi zagościła,
mama z babcią Wiesią szykują potrawy,
a tata namawia córki do zabawy.

A nasz wnuczek telefon przekłada,
bo go troszkę nudzi takowa biesiada,
zerka na choinkę co lampkami świeci,
co to Boże Dziecię przyniesie dla dzieci.

W kuchni babcia Wiesia sprząta i gotuje,
smaży porcje karpia pierogi szykuje,
a zupa grzybowa pachnie dookoła,
Zosia rozbawiona babcię ciągle woła.

Patrz babciu kochana , bo zaraz zaświeci,
ta gwiazdka na niebie i ucieszy dzieci,
patrzcie pod choinę , prezenty znajdziecie,
które nam przyniosło dzisiaj Boże Dziecię.

Babcia stół nakrywa , do siadania prosi,
i co rusz to nowe potrawy przynosi,
lecz porządek inny dziadek zapowiada,
łamać się opłatkiem , to najpierw wypada.

Wszyscy po opłatku do ręki chwycili,
wszystkiego najlepszego tak sobie życzyli,
a radość ogromna w sercach zagościła,
bo w szczerych życzeniach jest ogromna siła.

Gwiazdka już na niebie promienie rozlała,
i ją zobaczyła moja wnusia mała,
teraz wszyscy pacierz głośno odmówili,
zasiedli przy stole i się rozgościli.

Zosieńka jak ptaszek cichutko kwiliła,
że panna czysta syna porodziła,
i wszyscy kolędę śpiewać wnet zaczęli,
bo znali od dziecka i śpiewać umieli.

Tak po tym śpiewaniu kolację zaczęli,
i wszystko zjadali co w talerzach mieli,
ale Zosia wnusia niespokojna dusza,
nie czeka już na nic , pod choinkę rusza.

Tam prezentów wiele, cichutko przegląda,
i żeby otworzył od każdego żąda,
obejrzała wszystko i się ucieszyła,
że przyszła ta chwila marzenia spełniła.

Róża to najmłodsza wnuczka ukochana,
ma 10 miesięcy , trza brać na kolana,
ale pierwsza kroczki w chodaku zrobiła,
coś sobie gaworzy , grzeczna bardzo miła.

Choinka jest duża , w gałązki wplątane,
są małe koperty , prezenty schowane,
każdy szuka jednej kiedy odnajduje,
to śpiewa kolędę i tym się raduje.

To taka zabawa lecz bardzo wesoła,
buzia roześmiana i Zosia tak woła,
że po dwie kolędy teraz śpiewać trzeba,
żeby poleciały prościutko do nieba.

Kolędy śpiewamy, czas powoli leci,
na pasterkę nie pójdą rodzice i dzieci,
nie pójdą przywitać Dzieciątko i Pana,
bo tą straszną zarazą Polska jest zbrukana.
Kubacki J

autor

kuba-winetu

Napisany: 2020-12-23 Dodano: 2020-12-23 21:32:56

Ten wiersz przeczytano 1994 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie