Wigilia samotnika
Noc rozświetlona blaskiem skrzydeł
aniołów.
Tak zwyczajnie, przyszedł czas i On stał
się konkretem.
Jego oczy odnalazły świat.
Dziś sam stoisz z zapartym tchem wsłuchany
w ciszę.
Marzysz by schować serce w ciepłym kloszu
dłoni.
Za gardło chwyciło wzruszenie.
Jak starzec codzienności, zamknięty w
cierpieniu
niecierpliwie wyglądasz promienia
nadziei.
Drogi do Boga-człowieka.
Spójrz na niebie gwiazda nieskończonej
miłości,
światłem dobroci otuliła twoje ciało.
Skończyła się droga krzyżowa.
autor
Pani L
Dodano: 2018-12-09 08:34:37
Ten wiersz przeczytano 932 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
człowiek, który Boga ma za ojca nigdy nie jest
samotny.
Niezwykle wymowny wiersz, pozdrawiam :)
W Noc Wigilijną już po wieczerzy
słychać głos zwierząt-każdy w To wierzy.
Bo ludzką mową mówią zwierzęta
czyś dobry człowiek czyś chwalipięta.
Czy cenić trzeba Ciebie co dziennie
czy dobro Twoje jak płomień blednie.
Prawdę o sobie usłyszysz wtedy
lepiej nie słuchaj-unikniesz biedy.
Pozdrawiam.
Samotność w święta jest okropna. Sąsiedzi powinni
takie osoby do siebie zaprosić.
Znakomity wiersz, smutny temat.
Ślę moc serdeczności Elu. :)
nie życzę nikomu samotności, tym bardziej w święta. to
chyba najgorsza rzecz, jaka może spotkać człowieka.
radosnej niedzieli :):)
Obrazowo. Jak wynika z tekstu: wierzący samotnik nie
do końca jest
samotny w czasie świąt. Miłego dnia.
Nie przemawia do mnie "Jak starzec codzienności", ale
to pewnie mój problem z odbiorem. Miłego dnia:)
Obraziłam się na system. Rozłożył mi pierwszy wers.