WILKI ZBÓJE

Nasze polskie połoniny,
wietrzyk ściga liść buczyny.
Gdy przebywam, na tych zboczach
ucztę wielką mam w swych oczach,

Wtedy widzę jak na dłoni,
mój krajobraz ulubiony.
Jesień w czerwień się przemienia,
powie zaraz do widzenia.

Lecz gdy zima już zawita,
zbiera się gościnna "świta"
W szczególności wilków zgraje,
połoniny są ich rajem.

Gdy głód strasznie im dokucza,
basior w stadzie ich poucza.
Jak przebiegać ma nagonka,
by osaczyć w mig jelonka.

Już obława się zaczyna!
Chrapkę miała ta zwierzyna.
Na koziołka maleńkiego,
dla nich przecież coś pysznego.

Każdy zęby ostrzy sobie,
myślą że są - już przy żłobie.
Wystraszony nasz rogaty,
gdzieś pobłądził - szuka "Taty"

Żeby przybiegł mu z pomocą,
i uchronił przed przemocą.
Z tej udręki go wybawił,
oraz życie mu ocalił!

W bojach zwinny - silne nogi,
zadźgać może w razie trwogi!
Gdy do wroga się dobierze
w bólach wyje każde zwierze!

Nasz cielaczek się oddalił,
szans mu żadnych nie dawali.
Więc ucieczką się ratuje
a tu za nim - wilki zbóje!

Siły traci z wycieńczenia!
Pościg już osiąga wrzenia!
Basior gonić - nie przestaje!
Rady kozioł już nie daje!

Wilcza pogoń długo trwała
w zaspach śnieżnych buszowała.
I na szczęście! Że był blisko,
gdzie jest leśne rykowisko.

Czterech tu rogaczy stało,
pościg czartów oglądało.
Zobaczyli zranionego,
swego ziomka maleńkiego.

Na ratunek pospieszyli,
wilków bandę przegonili.
Jeszcze chwilki brakowało,
nic by z niego nie zostało.

Teraz w stadzie zawsze chodzi,
w drogę wilkom - już nie wchodzi!

Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2017-10-27 Dodano: 2017-10-27 15:38:56

Ten wiersz przeczytano 2700 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Bajka Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie