Wisielec

nad przepaścią życia stoję sam
na krześle chwiejącym u niebiosa bram
na szyi mam sznurek przywiązany do haka
to już jest koniec,koniec mego świata,
już myśleć przestaje opuszcza mnie strach
nic mnie tu nie trzyma i tak jestem sam
i przewracam krzesło,czuje wielki ból
teraz chcę powrócić lecz w duszy mam mur
jak bym mógł coś zmienić , nie poddałbym się
teraz już mnie nie ma,ale żal wciaż jest

autor

Filus3

Napisany: 2006-10-04 Dodano: 2006-10-04 08:14:26

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie