Wizja ...
Rzeki swój bieg zawróciły
drzewa korzeniami sięgają chmur
nie czerpią soków z ziemi
powoli umierają
serce w okowach rozpaczy
oczy za siebie patrzą
nie widać nadziei
świat już się napatrzył
zwycięża zło!
pękają bariery!
wiedźmy obudzone!
matki mordują !
rodzą się niechciane dzieci
ginie miłość!
obrączki nie łączą
na wekslu się żyje
zerwą okowy
nie mogę tak trwać !
świata nie zmienię
odnajdę ten sprzed lat
autor
sarenka1965
Dodano: 2008-12-10 00:47:59
Ten wiersz przeczytano 861 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Wspomnienia są piękne, a te miłe tym bardziej...
Ciekawie przedstawiony , chociaż bardzo pesymistyczny
obraz przyszłości i masz racje...lepiej się bardzo nie
zagłębiać i powspominać to co najpiękniejsze
pozostało jeszcze w naszych wspomnieniach.
Prawda okrutna, ale sens życia! :-)