Wizja ...
Rzeki swój bieg zawróciły
drzewa korzeniami sięgają chmur
nie czerpią soków z ziemi
powoli umierają
serce w okowach rozpaczy
oczy za siebie patrzą
nie widać nadziei
świat już się napatrzył
zwycięża zło!
pękają bariery!
wiedźmy obudzone!
matki mordują !
rodzą się niechciane dzieci
ginie miłość!
obrączki nie łączą
na wekslu się żyje
zerwą okowy
nie mogę tak trwać !
świata nie zmienię
odnajdę ten sprzed lat
autor
sarenka1965
Dodano: 2008-12-10 00:47:59
Ten wiersz przeczytano 853 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
"odnajdę ten sprzed lat" , dzieciństwo jest
beztroskie...
Tak świata nie zmienimy ale siebie możemy.
Jak każdy zacznie naprawiać zło tego świata od siebie
to nie będzie nad czym utyskiwać, więc proponuję
podjąć tę decyzje już od tej chwili. A do tego co
było, prózno już wracać to się nie wróci, więc trzeba
wzjąć sprawy w swoje ręce, bo świat jest piękny tylko
człowiek go czyni wypaczonym.
Straszna lecz bardzo realistyczna ta Twoja wizja.
Podoba mi się budowa wiersza. Świat możemy zmienić
tylko musimy zacząć od samych siebie ;)
Gdy widzimy wokół tyle obłudy, to chętnie wracamy do
wspomnień. Sama prawda.
Niestety to prawda..wizja przyszlosci jest mniej
optymistyczna niz ta ze wspomnien..
Bardzo mądry wiersz, jednak żyć trzeba dalej, na
przekór wszystkiemu.
Dramatyczny i mocny w swej wymowie utwor, ukazujacy
szara rzeczywistosc naszych czasow. Gdzie sie podziala
milosc? Mozna zapytac po przeczytaniu tegoz wiersza.
Ludzie wrazliwi maja naprawde ciezkie zycie, gdy
patrza na te wszechogarniajace zlo. Prawda jest
natomiast, iz jesli chcesz zaprowadzic dobro zacznij
od siebie samego. Pozdrawiam
Ojciec Święty, Jan Paweł II powiedział mi kiedyś we
śnie, "Źli ludzie jesteście, źli ludzie". Miałam cichą
nadzieję,że kiedyś wykorzystam jego słowa, no i
dzisiaj twój wiersz zainspirował mnie do tego, aby je
tutaj przytoczyć. Taka swoista wizja w wierszu, która
prawdą jest.Źli jesteśmy i niepoprawni, a w każdym
razie wielu z nas.A okowy zerwać teraz raczej się nie
da, chyba na tamtym świecie.Smutną prawdę przedstawia
ten wiersz.
We wspomnieniach wszystko pieknieje
Przestałem zmieniać świat i coraz częściej uciekam do
dawno minionych dni, budując swoją małą enklawę
szczęśliwych wspomnień... I dobry świat powraca, w
ludziach takich jak ja, jak Ty, jak My.
Na TAK
Czy to nasz przyszły świat? Jeśli tak, ja również nie
chcę w nim trwać. Pozdrawiam.
Smutna rzeczywistość pcha Cie do miłych wspomnień
sprzed lat,ciekawie to w wierszu oddajesz.
Samymi wspomnieniami nie da się żyć.
Nie bardzo mam czym Cię pocieszyć
Tet to je cela do pyrdela a taky se ne vrati
jak mówią nasi bracia za górami - czesi!