własny pogrzeb

Nad grobem stałam
lecz nie płakałam

myśląc że to sen
że kiedyś obudzę się

Nad grobem klęczałam
a potem spadałam

krzyk mój rozpaczy
płacz to tłumaczy

leciałam
płakałam
krzyczałam
błagałam

O dno hukiem uderzyłam
tam się włóczyłam

nikomu siebie nie dałam
nadziei nie pokładałam

tak to pozostawiłam
życia swego nie poprawiłam

zmysły postradałam
na kawałki sie rozpadałam

chodząc po dnie czegoś szukałam
serce w dłoni ściskałam

nikomu dać nie chciałam
w krwi swej się pluskałam

na własnym pogrzebie stałam
nad własnym grobem klęczałam

... Na dnie coś czekało coś co duszę uspakajało

autor

CzarnaMała

Dodano: 2010-07-02 23:40:19

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie