Wojownik

Prawdziwy ze mnie jest wojownik,
bo zawsze walczyłem o sprawę.
A teraz poczekam na pomnik,
też chciałbym mieć jakąś zabawę.

Być może ulica wystarczy,
nazwana szlachetnym imieniem.
Nie pragnę was kosztem obarczyć,
ważniejsze mieć czyste sumienie.

Chociażby tablica na ścianie,
gdzie mieszkam od dawna dawien.
Niech pamięć już po mnie zostanie,
bo przecież oddałem się sprawie.

Koledzy noszą już ordery,
ja nie zazdroszczę im godności.
Mogę być nawet bardziej szczery,
mam w sobie coraz więcej złości.

Ale zostanę ponad wiarą,
czy oczywistym zaprzeczeniem.
Szczerość zostanie moją karą,
prawda zamieni się w cierpienie..

autor

Grand

Napisany: 2021-07-14 Dodano: 2021-07-14 09:37:19

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie