Wołanie.

Milczymy.
Lata mijają.
Most między nami zarasta.
Deseczki wspomnień niszczeją.
Odległości między nimi się zwiększają.
Już nie pamiętam...
Nasz most miłości dzisiaj nie zachęca.

Milczysz.
Nie ma Cię choć jesteś.
Nie patrzyłeś jak Twa córka dorasta.
Nie byłeś morzem lecz mierzeją.
W alkoholu zacumowałeś jej szczęście.
Posłuchaj: ona pamięta...
Już odejdź, nie rań bardziej swego dziecięcia.

Milczy.
Katowane dziecko.
Niewinna kobieta w pancerzu.
Polej kwasem a zobaczysz - już nie czuje.
Pyta ciągle: "co z nami?"
Płacze.
Dla Ciebie to wciąż "silna panienka".

Milczę.
Cóż powiedzieć.
Nieudany wiersz o Naszym życiu,
Nieudanym.
Kim Pan jest.
Ojcem?!
Krzyczę.

autor

Anqa

Dodano: 2007-12-06 19:37:11

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie