Wór sprzeczności

Całe dobro i zło całe we mnie się miesza;
wbiję sztylet w plecy,
potem pocałuję żeby nie bolało;
nadziei pełna po brzegi,
zbyt przestraszona by zaufać.

Cała siła i słabość cała we mnie się miesza;
jednego dnia wychylam się i krzyczę;
następnego doprowadzam do krzyku Ciebie;
zbyt silna, by kochać,
zbyt słaba, by być sama.

Cała troska i wrogość cała we mnie się miesza;
tak bliska ludziom,
jednocześnie tak daleka;
rozumiem i gardzę...
...jednocześnie...
pomagam i pomocy wołam.

Cała radość i smutek cały we mnie się miesza;
twarz tak radosna,
tak zrozpaczone wnętrze;
smucąc się radość na innych wymuszam.

Cała miłość i nienawiść cała we mnie się kumuluje;
kochając nienawidzę ...
... jednocześnie ...
zaślepieni skrzydłami motyli,
widzę szarą ćmę,
której życie to jedna sekunda,
gdy przestaje wegetować i dąży do jasności.

Dla wszystkich, którzy czują się podobnie. Dla tych,w których drzemie Dr Jekyll i Mr Hyde.

autor

peg

Dodano: 2007-07-09 13:08:48

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie