Wracajmy

Znów się zaczyna....
Przeciąg, trzask okna
Kawałki szkła porozrzucane po podłodze
Czyjś cień prześlizgujący się w pamięci
Czyjeś chłodne spojrzenie na twarzy
Wszystko zamarło w bezruchu...

Może uda nam się jeszcze to wszystko zmienić
Ale łzy już spłynęły...
To stało się tak nagle
Spłynęły po lodowato zimnej skórze
Całując namiętnie wyschnięte usta
I spadły na ziemię jak maleńkie gwiazdy
Pozbawione swojego światła...
Nie mamy tu czego szukać
Nie ma tu już żadnych aniołów
Nasze poszukiwania okazały się daremne
Wracajmy...
Niech ten dzień się wreszcie skończy

Czasami mam ochotę uciec daleko stąd
I skryć się pod Twoimi skrzydłami
Albo po prostu biec przed siebie
Bez celu, jak najdalej od tych wspomnień
Jak najdalej od tych wszystkich myśli

I co mam powiedzieć tym wszystkim ludziom tej nocy?
... że odejdę?
... że pozostanę, zaczekam jeszcze chwilę...?

I tylko gdzieś tam
Czyjeś niewyraźne, zapomniane rysy
Odbijają się w oknie starej kawiarni
Topiąc się w blasku świateł...

autor

Eskaton

Dodano: 2007-07-10 20:55:39

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie