wracam do domu...

Żegnaj!Wracam do królestwa mroku,
to nie Twoja wina,po prostu nie potrafię głośno Cię nie kochać!
Nie potrafię nie wyznawać Ci tego po cichu,
nie potrafię udawać,jak Ty,że nic w mym sercu się nie zmieniło!
Żegnaj więc,wracam tam,do swego świata,
gdzie zimno i ciemno,gdzie nie ma prawa łaski.
O,Samotności!Przygarnij mnie!
Tak!Dobrze słyszysz!Teraz Ciebie chcę!
Dość tej walki o uczucie!Dość złudzeń,że życie to bajka!
Zamknij mnie w najciemniejszej celi,męcz i katuj!
Nie mogę powstrzymać łez!Boże!Pęka mi serce!
Nie mów mi nawet,że jest,jak jest!Nic nie będzie jak przedtem!
To nie Twoja wina,chciałaś pielęgnować najsłodszą tajemnicę,
nie skusił Cię zakazany owoc,choć pokochałaś mnie nad życie.
To moja wina,mój jeden grzech!
Chciałem się spełnić w ramionach Twych,nie patrząc na losów nasz bieg!
Zamknę się w celi,muszę popłakać,
muszę zrozumieć wreszcie!Szczęście jest dla wybranych!
Błagam!Nie dziś!Dziś nie mówcie mi,że "to" czeka nieopodal,
zwiedziłem już wiele krain,nie znalazłem Anioła!
Nie chcę już szukać,mam prawo żyć chwilą!
On sam przyjdzie,gdy zechce,a jeśli nie to już mi powoli jest wszystko jedno.
Dlaczego?Banalne pytanie!
Kocham!Nie ma jej tu,nigdy przy niej nogi nie postawię!
Boli!Tak!Znów i tak po prostu!
Dzięki Ci Boże za taki dar losu!

autor

rebel

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-10-06 11:00:37

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie