Wschód słonka

Mrok z wolna na niebie
w szarość dnia przechodzi
Dzień nowy pogodny
od nowa się rodzi.

Powoli nieśmiało
niebo już jaśnieje
Złowieszczy mrok nocy
szybciutko maleje.

Nieśmiało i z wolna
słonko się wychyla
Promieniami złotymi
dniu przyjście umila.

Zaczyna się budzić
wokół ptactwa wiele
Po chwili już słychać
ich przepiękne trele

Zwierzęta też wstają
wraz z promykiem słońca
Będą polowały
aż do jego końca.

Drzewa swoje listki
do słonka zwróciły
Z gracją i z szacunkiem
nisko się skłoniły.

Rośliny swe kwiaty
w cieple słonka grzeją
Gdzieś w dali odległej
dwa koguty pieją.

Słoneczko już wzeszło
w swej złocistej krasie
Płynie po błękicie
jak w stawie karasie.

Wszyscy się już cieszą
z dnia pełnego słońca
Radości czułości
nie widać tu końca.

autor

LUBELAK

Napisany: 2015-09-26 Dodano: 2015-09-26 11:52:09

Ten wiersz przeczytano 1046 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie