Wschody i zachody na pustyni...

"Wschody i zachody
na pustyni śmierci"

Słyszała tylko krótki krzyk...
Obudziła się smagana porywami wiatru.
Wielki obszar czerwonego piachu,
Słońce zawsze w zenicie.
Przerażająca walka o kilka kropel wody...

Wpisała się do Diabelnej Księgi
rubinowym atramentem
Wydartym życiodajnym nicią...
"Stalówka" piekła ogniem piekielnym

Teraz walcząc o łyk suchej wody
Wciąż idzie przed siebie.
W upalnej gorączce widzi ludzi.
Dobiega-oni odchodzą nie odwracają się za siebie...
Znajome i obce twarze...
Gorączka...
Wieczny ukrop za nieodpuszczone grzechy życia...

"Wschody i zachody
na pustyni śmierci"

Znajome twarze stają się zupełnie obce-dlaczego ?

autor

Anna

Napisany: 2006-09-28 Dodano: 2006-09-28 17:10:24

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie