Wspomnienia.

Nie uwierzyłam, gdy
w mym progu stanęła
w jej włosach wspomnienia
niczym fale się wiły.

Nie mogłam spojrzeć
w jej oczy
zbyt jasne były
zbyt czyste.

I nagle pochmurne myśli
rozmyła
ukazując mi ciebie
tak samo samotnego jak ja.

Teraz zbieramy okruchy
tych wspomnień
bursztynowych lat minionych
chowając je skwapliwie w dłoniach.

Może wrzesień
bogactwem swych darów
okaże nam łaskawość
i spełni zaklęte w kamykach pragnienia...

autor

Jadwizka

Dodano: 2007-05-23 15:36:08

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie