wspomnienia
rozkołysane wiatrem wspomnienia
smutne z dalekiej przeszłości
stare które wciąż bolą
wróciły właśnie tej wiosny
może jutro odejdą
nim wzejdzie poranne słońce
z żalem co kryje cierpienie
a z nimi silne emocje
a ponoć czas goi rany
trudno mi o tym mówić
mogę powiedzieć jedno
za jakiś okres potrafią powrócić
Komentarze (35)
Bardzo smutna ale życiem pisana i sprawdzona refleksja
Czas pocieszyciel i lekarz nie zawsze wszystkiemu
sprosta
Pozdrawiam serdecznie i życzę spokojnej nocy :)
Smutny ale jutro może będzie lepiej:)
wspomnienia czas i cierpienie
a rany....
pozdrawiam
tych smutnych wspomnień nie wpuszczaj
nie siadaj z nimi przy kawie
żegnaj im rzuć na odchodne
dziś z radosnymi się bawię...
pozdrawiam pięknie:)
Piękny choć smutny wiersz,
Pozdrawiam
Zbiegiem czasu wszystko minie, może nie do końca.
Pozdrawiam Mario
Tak dziwnie nieraz życie się
plecie Mario, gdy przyjdzie
nam żyć wspomnieniami.
Wiersz cudowny.
Pozdrawiam-
Smutny ale piękny. Cieplutko pozdrawiam :)
trudno wymazać takie wspomnienia
powracają jak bumerang
pozdrawiam:)
ładny wiersz :))
Czas podobno nie leczy ran tylko my się do nich
przyzwyczajamy.
masz rację w swoim pięknym wierszu ...tak trudno
zapomnieć zawsze będą w nas wspomnienia:-)
pozdrawiam
smutny, osobisty...życzę, aby nie wracały:) pozdrawiam
zawsze wracają, wrosły w duszę,,,,,ładnie ,
pozdrawiam
Szczery kipiący smutkiem i emocjami. Wspomnienia
powracają chociaż z biegiem czasu bolą trochę mniej.
Dziękuję za odwiedziny pod moimi wierszami. Pozdrawiam
serdecznie.