Wspomnienie

Jak różni teraz, jak obcy sobie,
Podążamy kierując sie sercem,
Jak uparci wciąż, jak waleczni w świecie,
Tym, który kochaliśmy razem,

"To Ty pokazałaś mi drogę",
Rzekł chłopak zagubiony w tej myśli,
"To Ty pomogłaś mi stworzyć Raj",
Ten, który teraz jest tylko wspomnieniem,

Słyszysz mój szept?,
Siedzę na kamieniu, nad rzeką własnych marzeń,
Kiedyś Naszych, teraz tak dalekich sobie...

Wpatrzony w otchłań własnych myśli,
Szukam nie Ciebie, lecz NAS siedzących" tu" kiedyś razem...

A teraz, kiedy widze twój ślad,
Gdy gubie każdy trop , ten z przed lat,
Siadam znów nad rzeką swych myśli,
I marze, by kiedyś móc znów usłyszeć twój głos...

Dość już marzeń! ,
Czas wstać, obrócić sie i spojrzeć w twarze,
Wszystkich tych, którzy wierzą,
To oni... to ja i Ty...to My,

Czas wracać...Czas już iść...
Rzeka płynie wciąż nadając rytm,
Jakby bicie serca, jakbym nie był sam,
Tak jakbyś wciąż mówiła: "Czekam...Ja Czekam..."

Przez lasy pełne wspomnień,
Wracam idąc wolnym krokiem,
Obok drzew krzyczących do mnie,

Wiem...że kiedyś spotkamy się znów...

autor

konrados

Napisany: 2005-05-03 Dodano: 2006-08-26 22:39:35

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie