Wspomnienie
Słowa rzucane zbyt łatwo
są zbyt dumne z siebie
są jak kupiony bilet w jedną stronę
na pociąg który już dawno się wykoleił
Stoisz i patrzysz przed siebie
coś zabrania spojrzeć w tył
coś zabrania uczynić krok
Czy to wstyd?
Czy to duma?
A może strach?
W tych trzech nie ma ukojenia
i choć w myślach układasz kroki
i próbujesz zatańczyć historię
to kroczysz w zamkniętym kole
a cisza opanowała już sens istnienia
bo Cisza to...
- Ty!
Komentarze (2)
' w tych trzech nie ma ukojenia...'
piękny, pozdrawiam
Zamyśliłam się nad tym wierszem.
Pozdrawiam