Wspomnienie
A w maju światło zgasło w moim
Sercu nim zdążyłem przybiec do
Ogrodu zbrązowiało i uwiędło
Nie zaczekało na dobrą pogodę.
Podnosisz z ziemi ubłocone kwiaty
Wśród łodyg głęboka siność czemu
Zakwitłaś w mroku zagonu a w
Matni ukryłaś dziewczęcą miłość.
Oszroń czerwień płatków swoich ukryj
Myśli niedojrzałe nurzasz rozkosz
Bladolicą śniąc o boskim ideale a w
Tułaczce smagasz ciało rozedrgane.
autor
tarnawargorzkowski
Dodano: 2022-06-21 09:36:49
Ten wiersz przeczytano 4058 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (52)
Piękny wiersz Robercie. Nie przesadzę określając -
dobra poezja.
Zmysłowe poranne rozmarzenie przepełnione tęsknotą...
Zostawiam podobaśkę i serdecznie pozdrawiam Robuś :)
Faktycznie smutne, tęskne wersy, rozbudzają zmysły,
pozdrawiam serdecznie.
Wspomnienia towarzyszą nam w całej naszej drodze
życia.
Ważne, aby były miłe i z tych które przywołują
tęsknotę.
Wiersz rozbudza wyobraźnię a przekazany w nim smutek
doskonale oddaje życiowy nastrój w którym często się
znajdujemy.
Pozdrawiam
Marek
Moja Mama zawsze mówiła, że chciałaby odejść gdy
kwitną kwiaty.
I tak się stało- bo gdy umarła był 10 maj.
To ciało rozedrgane tuła się przez cały czas.
I jest tęsknota- aż boli.
Piękny wiersz bardzo, bardzo.
Takie wspomnienia czasami rano, kiedy erotyczne sny
się ze wspomnieniami przenikają, budzimy się w głowie
wciąż się kręci, a jawa jeszcze czeka na otworzenie
oczu. Tez czasami tak mam.
Pozdrawiam
W wersach przebija się tęsknota za zmysłową miłością,
pełną pożądania. Pozdrawiam serdecznie, życzę
beztroskiego dnia:)