Wspomnienie motyla
Zagubiona w sieci uczuć
poraniła skrzydła swe.
Wczoraj chciała być motylem,
teraz jej brakuje łez.
Wyrzucić chciała
cały żal z siebie
lecz nie umiała
wszechmogąca nie jest przecież.
Być już sobą
nie potrafi.
Pocieszenia nie chce też.
To dziewczyna już bez marzeń.
Kim jest ona ? Przecież wiesz.
Dziękuję za każde słowo od Was moi Kochami ;*. 3majcie kciuki za mój aktualnie drukowany pierwszy tomik wierszy :)
autor
izka2609
Dodano: 2009-12-29 08:45:29
Ten wiersz przeczytano 459 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Marzenia powrócą... Wiersz poruszający, a kciuki
trzymam
Skłania do refleksji nie tylko nad sobą, ale i ludźmi,
którzy nas otaczają. Dla mnie ten wiersz, to nieme
wołanie o pomoc:) To nieprawda, że "pocieszenia nie
chce też" Każdy chociaż nie zawsze się chce przyznać,
potrzebuje słów otuchy.