Wśród cudów świata, natura...
Dziewczyna, kobieta westchnę, ma „coś” w
sobie
nieodgadniony urok, powab, sama sobą czyni
gest
spod rzęs spojrzenie, odrzucenie dłonią
włosów
zabiera sny, odurza, miłością pożądania
jest
Wśród cudów świata, natura właśnie ją
wybrała
dając je ponętność, z fali morskiej
kształt
Fidiasz ja dostrzegł, uczynił z kamienia
piękno z ciała
dając nam podarek nieba, stworzyciel tego
chciał
Tobie dziewczyno mówię, jesteś dziełem
doskonałym
tobie mówię, porównuje ciebie jako piękny
kwiat
Podążam za tobą, jak w wszechświat
doskonały
do ciebie lgnę miłością, ubarwiasz cały
świat
Zapach igliwia, połyskliwe bąbelki i
lamety
jako podarunek pod choinkę wiersz” piękno
kobiety”
Nikt go nie przeczyta, bo kartka jest jak
łza czysta
nie sposób opisać cudowność, mnie to
przerasta
Bolesław Zaja -syn ziemi śląskiej
slonzok
Komentarze (6)
Piykny wiersz, lubię śląską gwarę. Lata młodości
spędziłem w Szopiennicach . Minęło 50 lat jak
wyjechałem.
Pozdrawiam serdecznie, zdrówka życzę.
bardzo ładny wiersz o kobiecie, zauroczeniu jej
seksapilem ale jeśli stosujesz przerzutnie zrezygnuj z
dużych liter. Bo przerzutnia to przeniesienie wyrazu
czy zdania do następnego wersu albo strofy.
Piękne zauroczenie kobietą. Ślicznie Ci dziękujemy
Bolku za te pochlebne słowa. Milutko pozdrawiam.
Pięknie o kobiecie.
O tej wybranej.
E tam, potrafisz, aż dziw, że tak cudnie mężczyzna.
Kobieta potrafi zauroczyć i zmiękczyć najtrwalszy
głaz...pozdrawiam.
nie dziwię się zauroczeniu.