Wśród dzikich róż

Drewniane, przydrożne kapliczki mają dużo uroku -
otacza je wspaniała aura tego miejsca...
Duża zasługa, że nadmorska kapliczka została
odnowiona.
Matka Boska... Nazywam ją Mateńką - od dziecka ją
kocham, a Ona jest przy mnie w trudnych sytuacjach...
Myślę, że zawdzięczam Jej życie...
Dziękuję za taką wspaniałą ocenę moich wierszy:)
Serdecznie pozdrawiam i posyłam mnóstwo słonecznych
uśmiechów:)

Pozwolę sobie za Mgiełką... a od siebie dodam, że
zeszłego lata wraz z koleżankami w czasie pobytu na
wsi nadmorskiej odnowiłyśmy starą podniszczoną
przydrożną kapliczkę i przywróciłyśmy jej wygląd godny
Królowej nieba i ziemi - Matki Boskiej.
Oleńko, piszesz piękne wiersze :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Wracam czasem myślą do miejsc, które pojawiły się
nagle jak sen - też do niezapomnianej przydrożnej
kapliczki.
Atmosfera była tak niesamowita i pełna ciepła, że do
dziś kieruję myśli do tamtego dnia i wszystkiego, co
czułam.
Dziękuję za śliczny wpis w wierszu :)
Pozdrawiam Ciebie Halinko bardzo serdecznie:)

Malowniczo przedstawiłaś urok drewnianej kapliczki i
doznania, które rodzą się w człowieku pod wpływem
obcowania z takim miejscem.
To niemalże mistyczne, osobiste przeżycie.
Ciekawa, nietuzinkowa tematyka podparta zachętą do
zwracania uwagi na rzeczy i miejsca z pozoru
prozaiczne, a piękne i wartościowe.

Jeszcze raz ślę serdeczności :)

Sceny życia wypływają - jakie to miłe, że zamieściłeś
u mnie ten piękny sonet...
Bardzo Tobie dziękuję:)

Dziękuję za wpis z tak pięknymi słowami:)
Serdecznie pozdrawiam Elu:)

Cała prawda Lariso...
Kapliczki zawsze wywołują zachwyt - przebywając w nich
odczuwamy czar tego miejsca.
Dziękuję za śliczny wpis...
Pozdrawiam Ciebie serdecznie:)

JoViSkO - dziękuję za miły wpis:)
Pozdrawiam Ciebie słonecznie:)

Dodam wpierw tutaj według mojej foremki, świeżo
upieczone:



W piękności róży tkwi kompozycja
co obleczona w dzikie wonności
pragnie wszechstronnie promienie schwytać
aby podniosłość słońcem ozdobić
szukając prawdy w barwnych motylach

wydaje tony cudnej melodii
głaszcząc spotkane echem rozmyślań
aby przechodzień mógł się zatopić
wystarczy wiele sercem odczytać

to głos kapliczki co w drewnie stoi
zmurszałej wiekiem w której jest życie
ona zaprasza gdy trwa zła konflikt

Wychwalaj przeto to co jest święte
abyś zdobywał największe szczęście


10:02

Kapliczki przydrozne maja w sobie magiczna moc, a
plastyczy przekaz wiersza zauroczyl obrazem.
Pozdrawiam Olenko :)

Przydrożne kapliczki zawsze są urokliwe i pełne
majestatu wiary.
W wielu krajach są nieodłączną częścią krajobrazu,
podobnie i w Polsce.
Zawsze wzruszają... emanuje z nich dobra energia...

Piękny wiersz!

Serdeczności przesyłam

Ślicznie u ciebie :) Pozdrawiam z podobaniem :)

Drobiazg :)

Witaj MariuszuG.
Każda z nich jest cudna...
Tak jak piszesz.
Pozdrawiam również.

Witaj Złotolica!
Dziẹki za miłe słowa.