Wstyd mi za siebie...

Nie trzeba się wstydzić strachu o najbliższych,jest
on częścią nas w momencie ,kiedy ktoś bliski zaczyna
istnieć w naszym życiu i tylko dobrze świadczy o nas
samych:)

Spokój można otrzymać tylko wtedy, kiedy zrozumiesz że
żyjesz tylko dzięki temu za co mógłbyś umrzeć.../A.d
Saint-Exupery/

Nie wstydź się, każdy się czegoś boi, a bać się o
bliskich to zaszczyt nie strach. Rodzina jak drzewo,
każda gałąź wyrasta z jednego pnia. Chrońmy pień, a i
gałęzie będą zdrowe.

ja tez sie tego boję...ale to chyba zaden wstyd...

Aż ściska się serce... głos łamie.... piękny
i bardzo smutny..

Z zasady wychwalamy to co mamy najcenniejszego, a Ty
tak ładnie ująłeś strach i lęk przed utratą tych
darów. Towarzyszy nam wszytskim, ale Ty dostrzegłeś.
Pozdrawiam

Każdemu człowiekowi czasem towarzyszą takie lęki,
chyba nawet optymistów czasem nachodzi taka
melancholia.

delikatnie i z pokorą wyrażone obawy każdego z nas ...
podoba mi się (tylko "samotność" na końcu chciałeś
chyba napisać:)

brawo pisac o sobie nie na szczytach i aksamitnych
fotelach.......
to dzis snie lada sztuka...
w twoim wierszy nostalgia i refleksja...
dobry wiersz...