(...)Wtedy spadła pierwsza łza(...)

Wtedy spadła pierwsza łza i rozkwitła
Ziemia popatrzyła zdumiona,
Popatrzyła oczami drzew i kwiatów
Wprost na Ciebie,

Cały ten czas drżałem
Niepewny losu
Któremu winieniem jednakowoż
Posłuszeństwo i bunt.
Rubiny z gwiazd odległych,
O dziwnych nieprzystępnych nazwach
( Syriusz, Wega, Kastor I Polluks ),
Pod Twoje nogi spadły,
Komety pierwszej i ostatniej miłości,
Las rąk, na każdym palcu,
Klejnot bezcennej goryczy,
Za tym co było,
Za tym co odrzucone.

Wtedy spośród całego wszechświata
Uczuć i emocji,
Wyłoniło się na pierwszej fali
Na spienionym grzbiecie półksiężyca
Zrozumienie.

Ze zwierzęcej ciemności
Strojącej się w sukna powabności,
Spoglądałem na Ciebie,
Będąc Ci przyjacielem i kochankiem jednocześnie,

Jedno moje życie i wszystkie zarazem,
Jedną moją uciechę i rozkosz,
Jeden sen o miastach bez nazw,
O ulicach tylko dla nas stworzonych,
Jedno serce i czarny blask,
Kruków co z mojej ręki,
Wyjadają radość i marzenia.

Wtedy spadła pierwsza łza i rozkwitła
Ziemia popatrzyła zdumiona,
Pokryłem się rumieńcem wstydu,
Zapalając się pochodnią
Auto – pogardy.

Ach, Móc nic nie mówić.
Zetrzeć z ust swoich dźwięki bezładu,
Móc jedynie śmiech na Twoje
Anielskie lico sprowadzać.

autor

Starless

Dodano: 2007-07-09 10:34:07

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie