Wtedy też była jesień

Tamtego roku jesień była nieco kapryśna,
choć mająca także swój urok. Często padał
deszcz śpiewając swoje pieśni nieco stłumione, smutne, a czasami senne.
Nocami zdarzały się już przymrozki, ale dnie były słoneczne i dość ciepłe.

Trawa w ogrodzie, zesztywniała od mrozu,
rankami gałązki drzew, połyskiwały kryształkami lodu. Na wzgórzu, płomienne kolory liści, wyłaniały się spośród wysmukłych świerków.
W sadach, jabłonie pyszniły się czerwonymi
i złocistymi owocami. Pomiędzy drzewami, snuły się nici babiego lata.

W jeden z takich dni, umówili się na spotkanie, zauroczeni swoją osobowością. Poznawali się powoli, choć już pierwsze pocałunki były pełne żaru i dzikiej pasji, jakby się bali, że są to ich ostatnie chwile w życiu. Po każdym kolejnym spotkaniu, miała w głowie zamęt i nie potrafiła zebrać myśli.

Sam jego widok, wywoływał u niej za każdym
razem burzę uczuć. A on ustami i dłońmi
okrywał jej ciało, pobudzając każdy nerw,
powodując, że zatracała się pod jego dotykiem. Była, niczym płonąca gwiazda, rozpadająca się na drobne kawałki sypiąc iskrami szczęścia.

Masował dłońmi jej ciało, jak rzeźbiarz,
który chce zapamiętać każdą cząstkę pięknego
dzieła. Zapominała wtedy o swoich za hamowaniach, świadoma tylko zmysłowych
odczuć, których doświadczała.
W brzuchu czuła łaskotanie, jakby delikatny
trzepot motylich skrzydeł.

Obejmowała go wtedy za szyję, przywierając
całą sobą, zamykała oczy i rozluźniała się,
pozwalając sobie na czerpanie przyjemności
z nieznanych doznań, które nią zawładnęły.
Jego kojący szept, otulał ją bezpieczeństwem
i ciepłem, niczym futro z lisa.

Pragnęła, by czas się zatrzymał…

Tessa50

Miłość jest taka, że sama ustala granice
wytrzymałości, nie pytając się, czy ciało
to zniesie. A ciało zawsze znosi.
Paulo Coelho

https://www.youtube.com/watch?v=xMnvrv5QPVY

autor

Tessa50

Napisany: 2023-11-21 Dodano: 2024-01-21 13:26:46

Ten wiersz przeczytano 882 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie