Wybaczam

Czy powiew wiatru w środku lata
w warkocze złote żytom wplata
słowa niewypowiedziane?

Czy w snopach myśli mak ukryty
odegra rolę skarżypyty
sprzedając baśnie o przyjaźni?

Ożyła pamięć martwych już wzruszeń,
biczem złych wspomnień kaleczy duszę,
jak mgła opadają marzenia.

Lecz krzycz! najgłośniej- wszystko wybaczę.
Uwolnij każde nieśmiałe słowo.
Szczęście po kolcach na boso skacze,

raz jeszcze, ostatni, zapłaczę.

autor

sylwiam71

Napisany: 2010-11-18 Dodano: 2010-11-18 13:49:46

Ten wiersz przeczytano 862 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie