wyblakłe wspomnienia...
koniec
mój bliski
byłeś
dla mnie
wszystkim
zgasłeś
jak na wietrze iskra
wzniecona ogniem
z naszych serc
ogniska
może
kiedyś
za jakiś czas
rozdmucha wiatr
w nas żar
roznieci namietność
pobudzi zmysły
zrozumiesz
jak bardzo byłeś mi bliski
tęsknota rozdziera mnie
chcę zobaczyć znów
ledwie tlące się
światełko w tunelu
Twych słów
zrozumieć ich sens
nadzieje w sobie mieć
niepewność obezwładnia mnie
stoje nad przepaścią
nicości
urwiskiem
własnych uczuć
skrywanych pragnień
wspomnienia
wciąż blakną
uratuje je
od zapomnienia
szarość
kolorów znów zacznie nabierać
autor
cashmir
Dodano: 2008-05-11 10:42:45
Ten wiersz przeczytano 421 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
ładny wiersz...utrata ogromna...kochasz i trudno
pogodzić sie ze stratą..miłosci/+/ładny
Ciekawy wiersz.. inny, dobrze się czyta..
przesłanie smutne, rozstania bolą...
przykro jest utracić ukochaną osobę,ale dobrze jest z
siebie wyrzucić to wszystko co w nas siedzi .podoba mi
sie ....
Strata,jest zawsze dla nas trudna do
zaakceptowania,zwłaszcza kogoś kochanego,można by
wyrzucić z siebie ocean słów.