Wybór.

Zatopieni po uszy w poczuciu winy
Wpadliśmy po pas w nieudolność
Niezdolni do głośnego krzyku,
niezdolni do szeptu.
Błądzimy między kierunkowskazami
za każdym rogiem czai się kusiciel
Jeden emanuje spokojem, drugi trzyma
głowię między nogami.
Kolejny wznosi bezgłośne owocowe modły
na żywot nie plując, nie plądrując duszy.
Za następnym znakiem stoi brzemienny
w grzechy mężczyzna, mówi cicho:
"Tłumaczy się winny,
więc winien jestem wytłumaczenie..."
Znak zwrócony w górę ku piekłu, tam
rozpalone dziewice tańczą ze swoimi dziećmi.
Kierunek: prawo. Cel : niebo.
Tam nawet dzieci nie mają wstępu
skażone widmem chęci, z której się zrodziły.
Nic już nie jest proste, przypalamy nawet wodę
by później z dzikim śmiechem zamknąć drzwi
Nie wpuszczamy listonosza, głodem przymieramy
lecz uparcie dążymy do społecznego zbawienia.
Czy teraz iść w górę, czy lewo, czy prawo
czy może zatrzymać się w międzyczasie
w międzyczasie już pozostać i zamknąć usta.
Nie krzyczeć, nie żądać
nie szeptać, nie rządzić
nie rzucać w siebie wolą istnienia
choć w oczach dawno bezbarwna śmierć
nie trzymać w ustach łapczywie powietrza,
którego naprawdę nie chcemy.
Nie myśleć więcej o czasie przyszłym,
przeszłym, zaprzeszłym. Trwać.
Trwać w międzyczasie, tam niebo, piekło
raj i nie-raj, żyj nie umie-raj.
Może warto jednak skręcić, wybrać drogę
czasem błądząc, chodząc po omacku
ale dążyć nie do globalnego
lecz własnego spełnienia.

autor

shiverin

Dodano: 2009-05-19 22:44:57

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie