WYBUDZENIE

słyszałem wszystko
twój głos czytający eliota
tnące ciszę skrzydło muchy
może się mylę – szelest
płynącego obłoku
myśl, która jak nietoperz
biegła naprzeciw mojej
na echu, drżącym, w głąb pustki
marzeń... pragnień... życząc
wypełnić ją po brzeg

czułem
jakby przez muślin
labirynt opuszka na policzku
ustach, kiedy je żegnałaś
idąc do pustego domu
wiatr słów w stęsknionych muszlach
nutą wibrującej ciszy
do serca – najchciwszego z chciwych
dłoń
znów pochwycić

lecz to uwertura śmierci
sen tylko
przed najdłuższym w którym
śpiąc nie śnisz nic nie czujesz
prócz chłodu miedzianego obola
na powiece
i mrok mgieł gęsty
duszących, co już mgławe;
szmer jakiś
innych mgławic
sypiącego się czasu







/30.07.2009/

autor

wodnik2

Dodano: 2009-07-31 14:03:04

Ten wiersz przeczytano 1411 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie