Wycie

Wilki, wilki, wilki...

Wsłuchaj się dziś w noc, a usłyszysz dźwięk.
To jeden z wilczych głosów, który właśnie pękł.
Najsmutniejszy ze wszystkich, bo podszyty strachem,
Nie ukrytym nawet pod krwawym wilczym fachem,
Wilk woła do ciebie, usłysz jego głos!
Otwórz drzwi i wyjdź do niego w noc!
Zawyj wraz z nim, poczuj czym on jest!
Poczuj jego ból i połóż mu kres.
Jeśli nie, noc w noc usłyszysz wycie
Wiedzione coraz to szybszym serca biciem,
Czekającym na porażkę, zalęknionym i słabym.
Bo tylko z tego powodu dzisiaj znów zawył.
Rozdzierający płacz, kogos obok brak,
Przecież to nie miało skończyć się tak!
Wilk wyje kolejną noc - czy masz juzdość?
Czy wpadłeś w wystarczającą złość,
By wysłuchać skowytu wilka i go zrozumieć?
Ale najpierw przecież trzeba to umieć.
Skończyć się śmiać, zobaczyć w oczach blask -
Tę wilczą miłość, której pełen jest świat.
Lecz czy jesteś w stanie usłyszeć serce wilka,
Zamkniętego w wyciu trwającym godzin kilka?

Ja jestem wilkiem. A ty..?

autor

Aja

Napisany: 2012-06-25 Dodano: 2012-06-25 21:26:38

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie